Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Einstürzende Neubauten - Kalte Sterne

Μόλις λίγες μέρες πριν τη συναυλία τους, αν και δεν τους ακούω και τόσο τελευταία, σχεδόν επιβάλλεται να είναι από αυτούς ο ψαλμός της εβδομάδας...
Δεν έχω διάθεση να τους διαφημίσω αγαπητέ/ή αναγνώστη/ρια, αλλά μία συναυλία το χρόνο πληρώνω κι αν!
Ε, νομίζω πως έκλεισα για φέτος.

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Περί αλληλεγγύης και άλλων τινών...

Να ξεκαθαρίσω κατ΄αρχήν πως σέβομαι την όποια υπερασπιστική γραμμή, του κάθε πολιτικού υποκειμένου, προκειμένου να ελευθερωθεί. Eίναι άλλωστε πιο χρήσιμο να είναι έξω, παρά "μέσα".
Αναπόφευκτα, κάποιες επιλογές φανερώνουν (ή κρύβουν) περισσότερη (ή λιγότερη) συνέπεια και συνέχεια λόγων - έργων.
Αλλά πιστοποιητικά δε μοιράζω, δεν πιστεύω σε καμία καθαρότητα, και μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο καθισμένος στο δωμάτιό μου, να κρίνω κάποιον ο οποίος είναι προφυλακισμένος και αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο πολυετούς κάθειρξης.

Όμως, έπεσα πάνω σε αυτό στο imc και σκάλωσα λίγο.
Σκάλωσα γιατί όταν λες:
"Ευχαριστούμε θερμά όλες τις συντρόφισσες και όλους τους συντρόφους για την αλληλεγγύη που μας έδωσαν με κάθε δυνατό τρόπο."
δίνεις πολιτική διάσταση τόσο στην υπόστασή σου, όσο και στη δίωξή σου.
Ειδικά όταν επί σειρά μηνών δέχεσαι την αλληλεγγύη, και στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης συμπεριλαμβάνονται συζητήσεις με τις συντρόφους των κατηγορουμένων, τότε προφανώς και αντιμετωπίζεις να υπερασπιστείς, σε μεγάλο βαθμό, πολιτικά τον εαυτό σου.

Προφανώς η υπερασπιστική γραμμή άλλαξε, και ξαφνικά ζητείται η "απόσυρση" της αλληλεγγύης. Έστω.
Κι αν καταδικαστούν, αν αλλάξουν πάλι δικηγόρο κάποια στιγμή και γυρίσει στο πολιτικό την υπερασπιστική γραμμή;

Είναι η αλληλεγγύη σαν τα τηλέφωνα, αλά καρτ, να αποσύρεται και να επαναπαρέχεται σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε κατηγορούμενου, κομματιού της κοινωνίας, κατάστασης;
Οφείλει να "σύρεται" ένας ολόκληρος (ο οποιοσδήποτε) πολιτικός χώρος πίσω από τις όποιες ατομικές και ευμετάβλητες (προφανώς) πολιτικές αποφάσεις, ανθρώπων που οι ίδιοι έχουν δηλώσει συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα;

Άσχετα με το βαθμό συμφωνίας/διαφωνίας του καθενός από εμάς με τις πρακτικές του "ένοπλου" ή/και τις προεκτάσεις του (άλλωστε η αλληλεγγύη, δεν έχει να κάνει απαραιτήτως με συμφωνία στον πολιτικό λόγο ή και τις πρακτικές αυτών στους οποίους δίδεται), όπως είναι η απαλλοτρίωση των τραπεζών, νομίζω δε μπορεί να αρνηθεί κανείς από εμάς τη συνέπεια του Δημητράκη ή του Βούτση-Βογιατζή, σε αντίστοιχες πάντα περιπτώσεις.
Τουλάχιστον δε μας έβαλαν να αναρωτιόμαστε αν είμαστε έρμαια του κάθε δικηγορίσκου, και αν έχει/είχε νόημα η αλληλεγγύη μας.

Και συγχρόνως προχωράς σε αποχή συσσιτίου ή έκφραση αλληλεγγύης στα αιτήματα του απεργού πείνας Κ. Γουρνά.

Αποφάσισε τι θες να πεις, πως να το πεις, και με ποιους να στέκονται δίπλα σου όταν το λες, αλλιώς μη με τραβολογάς πέρα δώθε να προσπαθώ να μαντέψω.

Δεν έχω κανένα σεβασμό στην ιστορία του οποιουδήποτε, κι ο καθένας κρίνεται με βάση το παρόν του, κι όχι κάποια χωροχρονική κολυμπήθρα στην οποία ξεπλένονται οι τωρινές επιλογές με βάση τις δυσκολίες, τις επιλογές, τη συνέπεια του παρελθόντος.
Είμαστε αυτό που κάνουμε τώρα.

Οπότε το αντεπιχείρημα του ναι μεν αλλά έκανε αυτό, εκείνο, το άλλο, ή οτιδήποτε σχετικό δε μου λέει κάτι. Αυτό που μου λέει είναι το "κρέμασμα" ουσιαστικά όσων στάθηκαν δίπλα τους.

Και ξαναλέω για να μην παρεξηγηθώ, επαναστατόσημα δε μοιράζω, αλήθειες απόλυτες δε γνωρίζω, δε μπορώ και δε θέλω να αρνηθώ την πολιτική ταυτότητα και ιδεολογία του οποιουδήποτε, δε με απασχόλησαν ποτέ οι ταμπέλες ιδιαίτερα άλλωστε.

Κι ούτε καν είμαι σίγουρος αν υπάρχουν επιλογές να "ξεπλυθούν" επί του συγκεκριμένου.
Ενδεχομένως να φεύγει από το συγκεκριμένο παράδειγμα ο συλλογισμός μου, και θέτω γενικότερα ερωτήματα.
Και πάλι, μάλλον περισσότερο για εσωτερικές ανησυχίες πρόκειται, τις οποίες είπα να δημοσιοποιήσω.

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Σκουλίκι δε λες τίποτα.

Από πού να ξεκινήσω πραγματικά δεν ξέρω…


Ξεκίνησε, διαβάζω, ως σκουλίκι, και στην πορεία έγινε schooligans.
Το διάβαζα το περιοδικό, όσο έβγαινε με την ελευθεροτυπία κι όσο αγόραζα ελευθεροτυπία βεβαίως.
Μετά το έχασα.

Το ξαναβρήκα εσχάτως στο νετ, ψάχνοντας κάτι...

Πάντα μου έβγαζε μία σχετική αναγούλα νομίζω, κάτι σαν μαθητική lifo και Athens voice ένα πράγμα.
Ένας εναλλακτικός ελαφρύς και καλά προβληματισμός(!) μέσα από τον οποίο ενίοτε, έως και συχνά μπορεί να περνάνε και γαμώ τα συντηρητικά θέματα και μηνύματα.

Έτσι στις συνεντεύξεις που φιλοξενούν πάνε από τον Χριστιανόπουλο στον Πάγκαλο, κι από τους Rotting Christ στον Μάνο.

Για τον οποίο Μάνο δεν έχουν πρόβλημα να δηλώσουν στην εισαγωγή της συνέντευξής του πως «Μιλάει ελεύθερα και λέει πράγματα που δεν τα περιμένεις. Πίσω απ' τους τρελούς αυτοσχεδιασμούς του, όμως, υπάρχει πάντα ένα επιχείρημα. Είτε συμφωνείς, είτε διαφωνείς.»


Τι λέτε βρε παιδιά σοβαρά, μπράβο του, του μάγκα!

Βέβαια η συνέντευξη βρίθει νεοφιλελεύθερων μαλακιών, τυλιγμένες με ένα προοδευτισμό τύπου "ναι στο χόρτο, όχι στις παρελάσεις", κι από δίπλα (στην ηλεκτρονική διεύθυνση τουλάχιστον) σχετικό κείμενο δημοσιευμένο στη lifo (τι λέγαμε?) με τίτλο «Η απουσία του Στέφανου Μάνου από την πολιτική ζωή είναι σκέτο σκάνδαλο».

(Βρε, αφού γλυτώσαμε το στρατό στους δρόμους του Δεκέμβρη, πάλι καλά να λες!)



Αλλά πολύ ασχολήθηκα με το Μάνο, το θέμα είναι τα εναλλακτικά τσογλανάκια, που μέσα από ένα έντυπο στηριγμένο σε μεγαλοεκδοτικές πλάτες επιχειρούν στην κοινή γνώμη της νεολαίας, κυρίως.

Υπάρχουν άπειρα πράγματα να σχολιάσει κανείς, και τρελές παπαριές σε αυτά που έχουν γράψει στα διάφορα τεύχη τους, θα έγραφα άνετα τόμο σου λέω, αλλά αυτό που μου τη δίνει είναι αυτή η εικόνα του ξένοιαστου εν πολλοίς νεολαίου και το πώς αυτός ο νεολαίος λειτουργεί.

Μου τη δίνει που εκμεταλλεύονται με τον χειρότερο τρόπο τα πιτσιρίκια που νομίζουν ότι θα γίνουν σταρ και θα ζουν από τη μουσική.
Μου τη δίνει που στηρίζουν με τον αισχρότερο τρόπο ένα τελειωμένο lifestyle στις πλάτες μαθητών στο όνομα του εναλλακτισμού που έλεγα νωρίτερα.
Μου τη δίνει το lifestyle, που δημιουργούν, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει.
Κι αυτό που πραγματικά με τσαντίζει είναι η εκτροπή της οργής, της αγανάκτησης, της διάθεσης για δημιουργία, και ως εκ τούτου και της διάθεσης για καταστροφή. Η αφομοίωση και εμπορευματοποίηση του θυμού.

Από περιοδικάκι λοιπόν, οι συγκεκριμένοι τύποι κατάληξαν σε ατζέντηδες μαθητικών σχημάτων, διαφημιστές συναυλιών, υπεύθυνοι δισκογραφικής, όπως φαίνεται.

Μύρισε χρήμα αγαπητέ αναγνώστη, η δισκογραφία πεθαίνει, εμείς βρήκαμε/δημιουργήσαμε αγοραστικό κοινό, οπότε πάμε με άλλες αξιώσεις, με άλλους όρους στο παιχνίδι του θεάματος.

Ψάχνω να βρω αναγνώστη μου το κειμενάκι που λέει για την κυκλοφορία του νέου δίσκου των looming titties, από τη δισκογραφική που φτιάξανε, κάνα 5λεπτο, αλλά δυσκολεύομαι. Για περιοδικό έχει πιο πολλές ενημερώσεις (sic) για live από ότι έχει το site της didi music!

Το schoolwave εδώ, εκεί, αλλού, παραπέρα, λίγο πιο κει … δε γαμιόμαστε λέω εγώ?

Το βρήκα λοιπόν, και ορίστε τι γράφει το κείμενο για τους looming titties:

«Το όνειρό τους, όπως και για κάθε μπάντα, ήταν βέβαια ο δίσκος.
Όταν μάθανε ότι εμείς οι Schooligans φτιάχνουμε μια μικρή δισκογραφική εταιρεία, μίλησαν μαζί μας και αποφασίσαμε να βγάλουμε εμείς τον πρώτο τους δίσκο.»

Εδώ λοιπόν αγαπημένε αναγνώστη μαθαίνεις πως το όνειρο για κάθε μπάντα είναι να βγάλει δίσκο, και προφανώς δεν εννοεί με δικά της έξοδα δίσκο, να μοιράζεται από χέρι σε χέρι δίσκο, αλλιώς τι να την κάνουμε την δισκογραφική που πληροφορείσαι ότι έφτιαξαν;

Έχουμε λοιπόν ένα γεγονός, αδιαμφισβήτητο όπως προκύπτει, από τη διατύπωση.
Υπάρχει το δεδομένο όνειρο κάθε συγκροτήματος, όπως και το όνειρο του κάθε μικρο/μεσοαστού αν μου επιτρέπεις τον παραλληλισμό.
Long live the American dream!

Κι αποφάσισαν λοιπόν τα παλικάρια να κάνουν δίσκο στο συγκρότημα, με τη μικρή τους εταιρεία… κι άλλα κίνητρα για τα πιτσιρίκια να στέλνουν demo, περισσότερα demo, περισσότερα συγκροτήματα, μεγαλύτερη και καλύτερη επιλογή προϊόντος!

Πιο πριν διαβάζουμε στο ίδιο άρθρο:

«Τελικά την Ούρσουλα την αγάπησαν πολλοί κι όχι μόνο για ένα βράδυ. Όταν ανέβηκε το βίντεο στο YouTube, τα views άρχισαν να πολλαπλασιάζονται. Σήμερα έχει φτάσει τα 54.000 views…Το βίντεο του «Μπάνιου» έχει φτάσει σήμερα τα 25.000 views…..»

Ερμηνεύσιμα στοιχεία αναγνώστη / αναγνώστριά μου… έτοιμο αγοραστικό κοινό.
Πιτσιρικάδες, τυχαίο;
Κάθε προϊόν απευθύνεται σε συγκεκριμένο αγοραστικό κοινό, όχι;… άλλωστε μας το λένε και οι ίδιοι:

«Οι μεγάλοι μάλλον θα τα βρουν ανώριμα ή χαζοχαρούμενα. Δεν υπάρχουν εδώ ούτε βαθιές σκέψεις, ούτε επαναστατικά μηνύματα, ούτε αγωνία για το μέλλον. Υπάρχουν τρεις έφηβοι που εκπροσωπούν χιλιάδες άλλους και ζουν στην υπέροχη κοσμάρα τους.»

Οι μεγάλοι, δεν είναι αυτοί το αγοραστικό κοινό τους.
Παράλληλα μαθαίνουμε (εμείς που έχουμε κάποια χρονάκια από τότε που την κάναμε από την εφηβική ηλικία) πως χιλιάδες είναι οι έφηβοι που δεν έχουν βαθιές σκέψεις και αγωνία για το μέλλον. Γιατί; Γιατί ζουν στην κοσμάρα τους και σε αυτό εκπροσωπούνται από τους 3 έφηβους looming titties...

Ακόμα και για να είσαι στην κοσμάρα σου αγαπημένε έφηβε, χρειάζεσαι εκπρόσωπο.

Πάντως σε περίπτωση που χάνουν έσοδα:

«INFO: Το album κυκλοφορεί σε όλη την Ελλάδα. Αν δεν έχει φτάσει στο δισκοπωλείο της περιοχής σας, πείτε τους να το παραγγείλουν από το Μουσικό Ταχυδρομείο.»

Και θα κλείσω αυτό το ποστ σχολιάζοντας θέμα από το πρώτο τεύχος του περιοδικού με τίτλο «Ο μεγάλος αναρχικός» αναφερόμενο στον Μάνο Χατζιδάκι.
Μέσα στο αφιέρωμα διαβάζουμε την επιστολή που είχε στείλει ο Χατζιδάκις το ’86. Και κάπου εκεί βλέπουμε:

«Άρθρο που έγραψε ο Xατζιδάκις με αφορμή επεισόδια που έγιναν τον Mάιο του 1986 στο κέντρο της Aθήνας ανάμεσα σε αστυνομικούς και σε νεαρούς που χαρακτηρίστηκαν “αναρχικοί”»

Την ίδια στιγμή που ο Μάνος είναι ο μεγάλος αναρχικός, οι νεαροί είναι «αναρχικοί». Και πιστοποιητικά αναρχίας μοιράζονται, τι τους πέρασες;

Κι αφού το schoolwave πήγε και στο μέγαρο, για να μη νομίζετε ότι είναι καμία φάση του πεταματού μόνο για κλαμπάκια και ανοιχτά θέατρα, νομίζω πως μπορώ διακριτικά να τελειώσω κι εγώ αυτή την -όχι σύντομη παραδέχομαι- ανάρτηση και να σας αφήσω να βρείτε μόνοι σας τα διαμαντάκια που κρύβονται στα τεύχη των λαμπρών αυτών τύπων, που καθόλου εντύπωση δε θα μου έκανε αν μετέτρεπαν το ένθετο σε εφημερίδες περιοδικό τους, σε "ανεξάρτητο" “free press” (άλλη πληγή κι αυτή, το έθιξε κι ο υπορεαλισμός αυτό το θέμα) έντυπο.


Να τελειώνουμε με τους μεσάζοντες!


Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Nine Inch Nails + David Bowie - Hurt

Επειδή βαρέθηκα να το ακούω από τον παππού που εντάξει, καλές διασκευές έκανε, αλλά από δικά του ξεραΐλα... κι επειδή έχω την εντύπωση πως λίγοι ξέρουν ποιοι το είπανε αρχικά, κι επειδή ειδικά στο live με Bowie τα σπάει, κι επειδή απλά το γουστάρω ...
Ορίστε, Reznor και Bowie μαζί:



Η studio version είναι στο υπέροχο The Downward Spiral και αυτή που πόσταρα στο Closure, αν θυμάμαι καλά(edit καλά θυμάμαι)... δε θα καταλήξει δισκοκριτική, απλά προκύπτει!

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Ο (εθνικο)Σοσιαλισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Κράτος - παρακράτος σφιχταγκαλιασμένο

Επιτέθηκαν τα ματ στους μετανάστες μετά το τέλος της πορείας αλληλεγγύης.
Τραμπουκίζουν οι δημοτόμπατσοι τους Ιρανούς αιτούντες πολιτικό άσυλο, στους οποίους αρνούνται από το εκαβ να στείλουν ασθενοφόρο, παρόλο που είναι απεργοί πείνας, μερικοί εκ των οποίων με ραμμένα στόματα.
Συγχρόνως φασιστοσυμμορίες επί ώρες επιδίδονται σε ρατσιστικά πογκρόμ με την ανοχή και συγκάλυψη της αστυνομίας, του επίσημου κράτους.
Ο λοβέρδος, όχι απλά σιγοντάρει, αλλά συμπληρώνει το μπουμπούκο μέσα στη βουλή, επιρρίπτοντας τις ευθύνες για τις τρύπες του δημόσιου συστήματος υγείας στους (ανασφάλιστους) μετανάστες!

Παράλληλα, οι διώξεις του κράτους ενάντια σε όσους το εχθρεύονται, τόσο με ατομικό κυνήγι(τι λινκ να πρωτομπεί), όσο και ποινικοποιώντας την πολιτική σκέψη εντείνονται.
Η καταστολή κάθε μορφής διαμαρτυρίας, από τις καταλήψεις, μέχρι τις απεργίες, οι επιθέσεις ενάντια στους συμβασιούχους μας προϊδεάζουν για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, καθώς η κλιμάκωση της έντασης με την οποία έχει επιλέξει το κράτος να επιτίθεται θυμίζουν σίγουρα άλλες εποχές.
Δυστυχώς η ένταση της αντίστασης φαίνεται να είναι αντιστρόφως ανάλογη!
Οι μάσκες έπεσαν και πέφτουν, αναμένουμε τα τανκ στο δρόμο, στην τηλεόραση τα έχουν ξαμολήσει ήδη.

Η ανεργία, η φτώχεια, η ανέχεια, ο φόβος, όλα όσα με την αγαστή συνεργασία του κράτους ρίχνουν τα λαϊκά στρώματα στο κρεβάτι της ακροδεξιάς επελαύνουν στην καθημερινότητα και δυστυχώς η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται..

Αργούν άραγε οι νύχτες των κρυστάλλων?


Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Ρουφιάνοι.

Γιατί ανοίγω το γαμωκούτι;
Είχα κάνα χρόνο να δω ειδήσεις (τουλάχιστον ολόκληρο δελτίο), τι με έπιασε ξαφνικά κι ήθελα να δω εικόνες από τη φάση στην ακρόπολη;
Ρητορικό, πάμε παρακάτω...

Πως κλείνει το "μνημείο, σύμβολο του δυτικού πολιτισμού";
Απλά, με λουκέτο και κόσμο να είναι εκεί, ρωτήστε τους συμβασιούχους αν έχετε περισσότερες απορίες.
Οι οποίοι συμβασιούχοι παρουσιάστηκαν ως τα κομματόσκυλα που εξαπατήθηκαν και καταδυναστεύεται η χώρα εξαιτίας τους.

Μέχρι ότι ανέβηκαν τα spreads είπε, εξαιτίας της κατάληψης, ο κ. καψής.
Η κ. που δεν τρέμει από την άλλη(καθότι ψυχρότατη και ψυχραιμότατη, όπως κάθε καλό τσιράκι), μας ενημέρωσε ότι η καλή εικόνα λόγω οικονομίας και μνημονίου που έχουμε στο εξωτερικό αμαυρώνεται λόγω της κατάληψης.
Τι μας λες μωρή, σοβαρά;
Την εικόνα στο εσωτερικό την έχεις πάρει χαμπάρι ή κατά λάθος την αποκρύπτεις;

Τη χούντα μου μέσα με τους ρουφιάνους.
Και υπάρχει ακόμα κόσμος που τους ακούει?

Παρεμπιπτόντως, πριν από αυτό, κάνανε κάνα 5λεπτο τεμενάδες (sic) στην ακατανόμαστη.
Τι καλή, έκανε νοσοκομείο για τα παιδάκια με καρκίνο... βρε ουστ.
Και ακόμα πιο πριν, έχοντας βάλει σταρ για να δω τις εικόνες μέτρησα 10 λεπτά αναφοράς στο θέμα.
Μιλήσανε και σελέμπριτιζ και λέγανε πόσο χαίρονται που έγινε αυτό το έργο.
Κι ο βαρδηνογιάννης να ρωτάει τα παιδάκια τι ομάδα είναι.
"-Εεεε, παναθηναϊκός."
Κάτσε σου λέει μη δε διαφημίσω (και) την παε του και με διώξουν.

Επανέρχομαι...
Έτσι πιστεύουν πως σπρώχνουν τον κοινωνικό αυτοματισμό;
Δεν είμαι καθόλου βέβαιος, και δε θέλω να είμαι, πως ο μέσος πολίτης, εργαζόμενος ή άνεργος, έχει πρόβλημα με την κατάληψη, μάλλον το αντίθετο (θέλω να) πιστεύω.

Καλά, τίποτα καινούριο θα μου πεις, αλλά όσο πάει πλησιάζουν όλο και περισσότερο (αν δεν τους έχουν ξεπεράσει ήδη), του δημοσιογράφους του south park:










Πετροπόλεμο με τα μάρμαρα, οδοφράγματα με καρυάτιδες, να πάθουν εγκεφαλικό (υποθέτοντας πως μπορούν να πάθουν εγκεφαλικό) όλοι οι ελληναράδες ρε.


Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Ισόβια και 10 χρόνια?...Χεστήκαμε!

Τι περίμενες αναγνώστη/ριά μου, να πανηγυρίσω για το άμεμπτο της αστικής δικαιοσύνης;
Οπαδός της αυτοδικίας, σε μεγάλο βαθμό, δε με απασχολεί τόσο το αστικό κομμάτι, μίας υπόθεσης που για κάποιους δε θα λήξει ποτέ.
Για πολλούς.

Οι καθημερινές δολοφονίες στους χώρους της σύγχρονης σκλαβιάς, οι νεκροί μετανάστες είτε από άμεση ευθύνη μπάτσων, συνοριοφυλάκων, λιμενικών και λοιπών σωμάτων ασφαλείας είτε από έμμεση, οι εκπυρσοκροτήσεις, η εξόντωση πολιτικών εχθρών του υπάρχοντος δεν έχει σταματήσει, αντιθέτως εντείνεται κάθε μέρα και περισσότερο.

Σε μία πολιτική συγκυρία όπου το τελευταίο που θα ήθελε το σύστημα θα ήταν να πολώσει και να διαχυθεί η κοινωνική δυσαρέσκεια όπως τη ζήσαμε το Δεκέμβρη του '08, η πρωτόδικη απόφαση δε μου λέει απολύτως τίποτα.
Και δε μου λέει δικονομικά τίποτα, καθώς οι εφέσεις θα γίνουν, και να δούμε και τότε τι θα βγει.
...Ο μελίστας πάντως είναι έξω.

Η πρωτόδικη καταδίκη του σαραλιώτη σε 10 χρόνια, αν υπολογίσουμε ότι έχει εκτίσει ήδη περίπου 2 χρόνια, το διάστημα που θα περάσει για να γίνει το εφετείο στο οποίο πιθανότατα θα μειωθεί η ποινή, τα μεροκάματα, την καλή συμπεριφορά του κρατούμενου, την έκτιση των 3/5 της ποινής κτλ κτλ, θα καταλήξει στην αποφυλάκισή του μετά το τέλος του εφετείου σε κάνα χρόνο, κι εφόσον τα λίγα νομικά που έχω κατά νου δε με οδηγούν να γράφω ότι να 'ναι.

Αλλά και 10-15-20 να ήταν/είναι τα χρόνια...ε, και?
Την ίδια στιγμή οι εν δυνάμει δολοφόνοι συνάδελφοί τους έχουν καταλάβει το κέντρο της πρωτεύουσας, συνεχίζουν ακάθεκτοι να τρομοκρατούν τον κόσμο, να ασκούν την εξουσία τους επάνω μας, η συνεργασία τους με τα παρακρατικά ασπόνδυλα συνεχίζεται απρόσκοπτα, οι βασανισμοί και ξυλοδαρμοί αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, μεταναστών και όποιου δε γουστάρουν τη φάτσα γενικώς καλά κρατούν, ο τσαμπουκάς της εξουσίας εξαπλώνεται.
Η λογική που γεννάει τον κάθε κορκονέα εξαπλώνεται, διαχέεται μέσα στους υπερασπιστές της τάξης και της ασφάλειας.

Τίποτα δεν κερδήθηκε.
Εντάξει, για να μη με λέτε μηδενιστή, τίποτα δεν κερδήθηκε σε αυτή την αίθουσα.
Αυτή η -έστω- δικαιοφανής ποινή κερδήθηκε στους δρόμους του Δεκέμβρη.
Συνέβαλλε καθοριστικά και η χρονική στιγμή που συμπίπτει με τα πρωτοφανούς βαρβαρότητας οικονομικά μέτρα.

Ο φόβος της εξουσίας όμως για αυτά που μπορεί να έρθουν μεγαλώνει, κι η καταστολή θα συνεχίσει να εντείνεται... κι όταν εντείνεται η καταστολή, πληθαίνουν και τα "μεμονωμένα περιστατικά".

...Ας μη μετρήσουμε πόσους "αδικαίωτους" νεκρούς έχουμε από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου και μετά.
Πόσους νεκρούς που δεν τους εκδικηθήκαμε, δεν τους κλάψαμε, δε μάθαμε ποτέ για αυτούς.

Έχουμε ακόμα πολλά, πολλά περισσότερα να κερδίσουμε από μία μετακλητή δικαστική απόφαση!

...χωρίς να υποτιμώ την όποια συναισθηματική αξία έχει η απόφαση για την οικογένεια του Αλέξανδρου.

The Notwist - Gravity

Έχω ξανασκαλώσει τελευταία με τη συγκεκριμένη μπάντα.
Ξεκινήσανε από κάτι σαν πανκονόιζ, κοπανάγανε καλά και με θόρυβο, και καταλήξανε σε κάτι σαν μίνιμαλ, ίντι, ελεκτρόνικα.
Κοινώς είναι ότι να' ναι!

Προβλέπω ότι κάποια στιγμή θα αναφερθώ ξανά κι εκτενέστερα στη συγκεκριμένη μπάντα, προς το παρόν, Gravity από το δίσκο The Devil, You + Me.

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Στις νάρκες του Έβρου, στα παγκάκια της πλατείας...




Ότι και να πω για την επίθεση των μπάτσων στους μετανάστες την παρασκευή λίγο θα είναι.
Αλλά το πιο εκνευριστικό είναι οι σοσιαληστές μπατσόκοι.
Οι δυνάμεις καταστολής απλώνονται στην πόλη, και η δικτατορία έχει πάψει καιρό τώρα να είναι μόνο οικονομική.
Πηγαίνοντας στη συγκέντρωση, βαρέθηκα να βλέπω μπάτσους να έχουν περικυκλώσει πλατείες, να έχουν καταλάβει δρόμους...

Βρήκα αυτό το βίδεο:
http://www.youtube.com/watch?v=gPl9PW7ONIQ

Αλλά έχουν βγάλει το embed, οπότε κλικ επάνω στο url και πάτε να το δείτε.

Αρκετά ενδιαφέρον... του bbc νομίζω, μην περιμένετε και πάρα πολλά.
Δυστυχώς είναι στα αγγλικά και χωρίς υπότιτλους...

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Γροθιές Και Κλοτσιές? Γιατί Όχι?!

Εντάξει, το παραδέχομαι, εξάλλου πιστεύω στην εξομολόγηση, τι παπατράγος θα ήμουν αλλιώς;

Κάπου εκεί στην εφηβική περίοδο τους άκουσα λίγο παραπάνω από το δικαιολογημένο… τους άκουσα.

Πήγα και σε συναυλία τους παρόλο που το θεωρούσα λίγο (πολύ?) κάπως, αλλά live στην επαρχία…


Γυρνάω που λέτε στην εξωτική Αθήνα και είτε επειδή μου είχε λείψει, είτε επειδή είχα χαωθεί μακριά από τη δισκοθήκη μου και δεν ήξερα τι να πρωτακούσω, έβαλα ράδιο.

Και ακούω το συγκλονιστικό, συναυλία παρά κάτι ένα χρόνο πριν να διαφημίζεται!

Σε λίγες μέρες ξεκινάει η προπώληση…


Μάλιστα, σκέφτομαι.

Λες να έχει να κάνει με το ότι πριν λίγο καιρό πέθανε ο Ξυδούς, ξανασκέφτομαι.

Και πως επανέρχονται με ένα βασικό μέλος να έχει πρόσφατα πεθάνει;


Ερωτήσεις άλλες άρχισαν να ξεπετάγονται από μέσα μου…

Ποιά επανασύνδεση είναι αυτή, 1η, 2η , 3η ;

Πόσο σημαντική μπάντα είναι για την εγχώρια έστω μουσική σκηνή;

Ποια άλλη συναυλία είχε προπώληση 10 μήνες νωρίτερα;

Πόσα λεφτά περιμένουν να βγάλουν με ένα κατάμεστο(!?!?!) οακα;

Πόσο καλά πάει η προσωπική καριέρα του καθενός, ώστε να επιβιώνουν από αυτή;

Πόσα αφιερώματα και συνεντεύξεις θα φάμε μέχρι να γίνει η συναυλία – συναυλίες(?);


Λεφτά ζεστά και μάλλον πολλά αγαπητοί φίλοι και φίλες!

Τρελά γούστα!

Κι επειδή φρικάρω λίγο με τους αριστερούς καλλιτέχνες αναγνωρισμένης αξίας, αναρωτιέμαι σε ποια εκδήλωση θα επιλέξουν να παίξουν πάλι, να προβάλουν τη φτωχή καταγωγή και την ταξική συνείδηση των παιδιών από τα λιόσια(?) που απλά ήθελαν να παίξουν μουσική.

Κατά πόσο το κατάφεραν ας το κρίνει ο καθένας ανάλογα με τα γούστα του, εγώ πάντως θυμάμαι ακόμα το πρώτο(?) σινγκλ τους με τον Καρρά. Τον Βασίλη ντε.

Εκεί που το έντεχνο/ροκ ή όποια άλλη ταμπέλα τους έδωσε η δισκογραφική τους συναντά το γνήσιο λαϊκό!


Πάντως στον οδηγητή που τα είχε και τα 2 δεν έπαιξαν.

Δεν πειράζει, ας τους πληρώσουν για να μάθουν.

…και που ξέρεις, μπορεί να είναι εκεί κι ο άλλος αριστερός, να τιμήσει τη μνήμη του Ξυδού που ήταν και φιλαράκια!


Υ.Γ. Φαντάζομαι πως ο άλλος αριστερός δε θα επικροτεί τη χθεσινή στάση των μπάτσων αλλά συμφωνεί με την ουσία της!


Υ.Γ.2 Μήπως είναι ώρα να αρχίσουμε εμείς τις κλωτσοπατινάδες;

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Αύριο.


Χωρίς λόγια, τα λέμε εκεί...

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Women - Lawncare

Νέα σέξιον, έτσι επειδή μου τη βάρεσε: Ο ψαλμός της εβδομάδας.
Τραγουδάκια να γουστάρουμε, ελπίζω, κι ότι μου έχει σκαλώσει στο μυαλό στην κάθε φάση.

Θα το ξεκίναγα με κάτι κινηματικό -έλεγα- αλλά τους θυμήθηκα, ψιλοακούω τον πρώτο τους δίσκο τελευταία και αναρωτήθηκα αν έχουν βγάλει δεύτερο.
Και ναι, έχουν βγάλει, πρόσφατα κιόλας.
Μέχρι να ακούσω και να προτείνω κι από εκεί τίποτα, ορίστε από τον πρώτο, που δε με ξετρέλανε, αλλά μου φάνηκε επαρκώς συμπαθητικός σε μία αναγνωριστική σε βινυλιάδικο στη Σαλονίκη, ώστε να τον κατεβάσω αμέσως μόλις γύρισα!

Η άποψη παραμένει, συμπαθητικός με κάποιες πάρα πολύ καλές στιγμές και αξίζει ακρόασης...
Η γνώμη σας επιθυμητή.





Υ.Γ.1 Ο υπόλοιπος δίσκος είναι αρκετά πιο "ποπ", μην το φοβηθείτε!

Υ.Γ. 2 Σκεφτόμουν αν θα ξεκινήσω τις σχετικές αναρτήσεις Κυριακή (που υποτίθεται ότι τελειώνει η εβδομάδα) ή Δευτέρα (που υποτίθεται ότι αρχίζει), αλλά δε μπορώ τα διλήμματα. Είναι η Τρίτη λοιπόν η σωστή μέρα...

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Τσόκλης.

Να ‘μαι πάλι.
Είναι κάποια θεματάκια που δεν τα έπιασα και θέλω να το κάνω αγαπητέ αναγνώστη.
Ένα βασικό είναι οι δηλώσεις του σπουδαίου αυτού ανθρώπου του πνεύματος, του κυρίου τσόκλη.
Βέβαια πολλά του γράψανε και πολλές απαντήσεις δόθηκαν, με κύριο άξονα τι θα έλεγε αν συνέβαινε αυτό στην κορούλα του…



(Συγγνώμη για τον ήχο, ήταν το μοναδικό βίντεο που δεν είχε φλαγκαριστεί.)


Όχι αγαπητέ αναγνώστη, μην τσιμπάς, γιατί αυτό το παράδειγμα είναι κι αυτό αποτέλεσμα της πατριαρχίας και του σεξισμού, ελαφρώς.
Εγώ θα ρωτήσω τι θα γίνει αν βιάσουν τον ίδιο τον κύριο τσόκλη.
Γιατί μπορεί να έχει την «στρέιτ αισθητική» κατά νου όταν κάνει τέτοιες δηλώσεις, όπως και -μάλλον- οι περισσότεροι που απάντησαν σε αυτά που έλεγε, αλλά υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος, με άλλα γούστα και φυσιολογικές ορμές.

Ας πούμε, αρκετός κόσμος είμαι σίγουρος πως, όταν ακούει τόσο έντονα σεξουαλικά κτηνώδη κι επιθετικά λόγια, όταν βλέπει τον ακαταμάχητο τρόπο με τον οποίο κουνάει τα χέρια του την ώρα που μιλάει, όταν έρχεται αντιμέτωπος με την αρχέγονη -θα τολμούσα να πω- αυτή εκδήλωση του "πάθους" του, όταν αντικρίζει τα σαγηνευτικά γοητευτικά έργα τέχνης του, γίνεται λίγο σαδιστικός παλιόπουστας.
Όχι γκέι, ούτε ομοφυλόφιλος, παλιόπουστας.
Ειδικά αυτά τα γυαλιά που κρεμάει στο λαιμό καβάτζα ο γεμάτος βαρβατίλα αυτός άντρας ενώ φοράει ήδη ένα ζευγάρι… φούντωση (μία φλόγα)!
Ή μήπως η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι φυσικό, και δεν ισχύει το ίδιο σε αυτές τις περιπτώσεις;
Εε;

Γιατί κύριε τσόκλη, η ομοφυλοφιλία είναι κάτι ευρέως διαδεδομένο στη φύση και απολύτως φυσιολογικό…
Από την άλλη. ο βιασμός είναι κάτι εντελώς αρρωστημένο και αφύσικο, ειδικά για πλάσματα που υποτίθεται πως έχουν την δυνατότητα να σκεφτούν.


Λοιπόν κύριε τσόκλη, άμα σας πετύχει κάποιος τέτοιος και σας σαπακιάσει, μήπως θα φταίει ότι είστε προκλητικός, πολύ περισσότερο μάλιστα από τα «προκλητικά» θύματα με τις κοντές φούστες που η ίδια λογική της πατριαρχίας επέβαλε στα θηλυκά για να φτιάχνεται και να δικαιολογεί κάθε βιαιότητα, κάθε βαρβαρότητα, κάθε υποτίμηση ενάντια στη γυναίκα με μία ηθικιστική προσέγγιση;
Την ίδια που γουστάρει τις "γυναίκες εξώφυλλα", αρκεί να μην είναι η μάνα, αδελφή, κόρη μας, και να μην περπατά πολύ κοντά μας, γιατί είπαμε, άντρες είμαστε και έχουμε ορμές;


Ε, τι λες άντρα που νιώθεις το ξύπνημα της νεότητας;