Υπάρχει;

Υπάρχει αλήθεια ελληνικό ροκ;
Και οι περισσότεροι αγαπητό ποίμνιο σε αυτή την ερώτηση σκέφτονται: ναι, οι τρύπες. (τους οποίους μέχρι το 90αρχές γουστάρω κι εγώ).
Λιγότεροι αλλά πάλι αρκετοί ίσως να σκέφτονται τα ξύλινα σπαθιά...όταν ηλεκτρόνισαν κι αυτοί καλοί ήταν.
Λιγότεροι ίσως να σκέφτονται διάφανα κρίνα, υπόγεια ρεύματα κτλ κτλ κτλ.

Η αλήθεια όμως αναγνώστη μου, σε αντίθεση με τη γνωστή ατάκα, δε βρίσκεται στους σεξ πίστολς αλλά στους εν πλω. Σύντομη παρουσία, λίγες (στην πραγματικότητα ένας δίσκος όλος κι όλος) κυκλοφορίες, αλλά κατά την ταπεινή μου μάλλον η σπουδαιότερη ελληνική μπάντα.
Πληροφορίες πολλές αλλά βαριέμαι να στις αραδιάσω, το μόνο που θα σου πω από πριν (αν δεν τους ξέρεις) είναι πως τραγουδούσε ο σαδίκης. Πως κατάντησε (γιατί περί κατάντιας πρόκειται και πάλι κατά την ταπεινή μου) να παίζει με τον αγγελάκα κανείς δεν ξέρει, και μάλλον δε θέλει να το μάθει κιόλας.

Δείγμα ακυκλοφόρητο (σε αυτή την έκδοση) γιατί μου αρέσει το τρίβια από κάτω περισσότερο από τα μπλα μπλα που πετάω κι εγώ στην αρχή του ποστ για το πόσο σημαντικοί ήταν οι εν πλω για το "ελληνικό ροκ" :

Κι αν θες να κατεβάσεις με ένα γρήγορο ψάξιμο βρήκα ΑΥΤΟ.
Δεν έχει τα πάντα, έχει σχεδόν τα πάντα, και δεν το έχω τσεκάρει το λινκ.(ακόμα, το θέλω το βίδεο και θα το κατεβάσω κι εγώ.)